Konstruowanie gier opowiadań

Po przejściu pierwszego etapu, jakim jest konstruowanie gier ściganek przechodzimy do kolejnego, czyli konstruowania gier opowiadań.

Podczas konstruowania gier opowiadań możemy wykorzystać planszę z gry ściganki. Gry – opowiadania są rodzajem gier-ściganek. Każda taka gra to osobne opowiadanie o ścigających się zwierzakach, samochodach itp. Temat gry jest zupełnie dowolny i zależy tylko i wyłącznie od dorosłego (nauczyciel, rodzic) i dziecka. Dodatkową zachęta do rozgrywania gier jest wykorzystanie tematyki, która wzbudza zainteresowanie dziecka. Znaczącą różnicą jest występowanie pułapek i premii w grach opowiadaniach.

Zasady, o których warto pamiętać:

  • Pierwszą grę zawsze buduje nauczyciel bądź rodzic. Wykonując planszę wyjaśnia dzieciom wszystkie jej elementy i przedstawia zasady gry. Jego rola jest wiodąca;
  • Przy konstruowaniu drugiej gry inicjatywa powinna należeć do dziecka;

 Dzieci tworzą grę opowiadanie. Tematem gry jest wyścig dwóch ptaszków, które chcą dotrzeć do karmnika. Wygrywa ten, który pierwszy znajdzie się w karmniku i będzie mógł najeść się ziarenek słonecznika. Gry tego typu doskonale rozwijają wyobraźnię oraz mowę dziecka. W tym przypadku wspólnie z dziećmi ustaliliśmy, że premię oznaczymy zielonym kolorem. Dzieci wymyśliły, że stojąc na tym polu ptaszek może przesunąć się o dwa pola do przodu, ponieważ  wsiada do balonu, który go unosi i przenosi w wyznaczone miejsce. Dla ułatwienia możemy narysować strzałkę od zielonego pola do miejsca, na którym ptaszek wyląduje. Natomiast pułapkę oznaczyliśmy czerwonym kolorem, który sygnalizuje nam uwaga w pobliżu grasują koty, więc trzeba uciekać i tak ptaszek cofa się o dwa pola. Również w tym przypadku możemy wspomóc się strzałką.

Przy stosowaniu tego typu gier możemy dopasować stopień trudności do możliwości i potrzeb rozwojowych dzieci. Wszystko zależy od naszej pomysłowości. Z biegiem czasu możemy wprowadzać więcej pól: premii i pułapek.

  • Zakres i możliwości komplikowania trasy wyścigu rozszerzą się po ułożeniu kolejnych gier;
  • Układanie gier-opowiadań musi trwać jakiś czas: Im dzieci młodsze tym dłużej są nimi zafascynowane. Dla dzieci starszych, np. dla siedmiolatków, układanie ich jest na początku szalenie interesujące. Kiedy odkryją, że jest to właściwie ciągle ta sama gra, tylko w innym wariancie, przestają się nimi interesować. Można wówczas przejść do gier o silnie zaznaczonym wątku matematycznym;

 

 

 

Opracowanie: Adela Bulman Nowicka

nauczyciel wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej.

 

 

 

Materiał został sporządzony na podstawie książki:

  1. Gruszczyk Kolczyńskiej, K. Dobosz, E. Zielińskiej „Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier?”.